در دوران جاهلیت که زن به عنوان یک کالا و موجودی بین انسان و حیوان شناخته می‌شد دین مبین اسلام ظهور کرد و ارزش وجودی ازدست‌رفتهٔ زن را احیا نمود و حرمت و حیثیت ازدست‌رفته وی را بازگرداند. امروزه و ۱۴ قرن بعد از ظهور اسلام، با وجود رشد جوامع و ملل مختلف ازنظر تکنولوژیکی، در کشورهایی که از تعالیم انسان‌ساز اسلام محروم هستند، جاهلیت مدرن حاکم است.

یکی از نمودهای این جاهلیت استفاده ابزاری از جذابیت‌های ظاهری و جنسی زنان برای فروش بیشتر کالا و عرضه بیشتر خدمات و درنهایت سود بیشتر است. به این شکل که مثلاً زن مثل مانکن در کنار خودروها بایستند، مشتری‌ها اندامش را تماشا کنند و اگر با لبخندش ماشین بیشتری فروش رفت حقوق بیشتری بگیرد. با این کار مردانی که به قول قرآن در قلوبشان مرض است خوشحال می‌شوند که «چقدر خوب و باحال است که زنان زیبا را هم به جذابیت خودروها افزوده‌اند.» و خیلی از زنان این کار را باعث رشد و ترقی زنان می‌دانند و مخالفین این طرز نگاه به زنان را متحجر، دگم، مزدور و مخالف حقوق زنان و مدافع در پستو نگه‌داشتن دختران و زنان قلمداد می‌کنند.

درحالی‌که این کار درواقع نوعی تحقیر و خشونت علیه زنان است که از زن به عنوان یک برده برای خدمت به نظام سرمایه‌داری استفاده می‌کند.

جالب اینجاست که جریان فمینیسم که خود را طرفدار و مدافع حقوق زن می‌داند در راستای اهداف استعماری و استثماری نظام سرمایه‌داری، در رأس مبلغان و مروجان این طرز نگاه به زنان است.

متأسفانه چند سالی است که این جریان بیمار در جامعه اسلامی ما هم ریشه دوانیده است که نمودهایی از آن با استفاده ابزاری از بانوان در دومین دوره نمایشگاه بین‌المللی خودروی شهر آفتاب تهران، اعزام بانوان با وضعیت پوششی و رفتاری خاص به بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها جهت بازاریابی، عرضه و تبلیغ داروهای شرکت‌های دارویی و … قابل‌مشاهده است.